Εμείς, οι εκπαιδευτικοί του Πειραιά, με τις δημιουργίες μας καταγγέλλουμε την Κρίση που δεν είναι δική μας, και την μαχόμαστε έμπρακτα και όχι ρητορικά, και με την Τέχνη. Εικαστικοί και εκπαιδευτικοί λοιπών ειδικοτήτων που ο καθένας μας έχει μία προηγούμενη και όχι τυχαία θητεία και πορεία στον τομέα της Τέχνης που εντρυφεί, ερευνά και καταγίνεται, έχουμε νιώσει κι εμπιστευόμαστε την επαναστατική δύναμη της Τέχνης που μπορεί να εκφράσει την εξωτερική κι εσωτερική πραγματικότητα του ανθρώπου και να πραγματώσει έργο-διαρκές μήνυμα, ανυπάκουο σε παρερμηνείες, αυθεντικό ιστορικό τεκμήριο. Ο καθένας με την ματιά, την ευαισθησία, το εκφραστικό του μέσο, το προσωπικό του ύφος, την φιλοσοφία και το σκεπτικό του, τη θεματολογία και την τεχνοτροπία του, συγκεντρώντας την διαφορετικότητά μας σ΄αύτήν την εικαστική συλλογική παρουσία-παρέμβαση, εκφράζουμε τις αγωνίες, τις ελπίδες, τις θέσεις και τις αρνήσεις μας, ακόμη και έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας, παράλληλα με το πρωτεύον παιδαγωγικό μας έργο, επιδιώκοντας να στείλουμε και μ΄αυτόν τον τρόπο ένα μήνυμα στους μαθητές μας, ένα μήνυμα ελπίδας κι εμπιστοσύνης στη ζωή, ένα μήνυμα μάχης κι αγώνα στους δύσκολους καιρούς που άλλοι μας ετοίμασαν.

Η διαφορετικότητα συνυπάρχει στην έκθεσή μας χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς αξιολογήσεις, χωρίς αφορισμούς και αντιπαλότητα, και τίθεται στην κρίση του κοινού με σκοπό να προβληματίσει, να ερεθίσει, να αφήσει το ψυχικό της αποτύπωμα στον κάθε επισκέπτη, διότι το έργο τέχνης δεν είναι απλό έκθεμα αλλά πρόβλημα της σκέψης και του συναισθήματος τόσο του δημιουργού του, όσο και του αποδέκτη των μηνυμάτων του.